COLUMN → "Het doet echt ver-schrik-ke-lijk veel pijn". "Daar stond ik dan, naakt voor
die man". "Een wattenstaafje ter grootte van een honkbalknuppel". "Toen moest ik
bukken ...". "Ik ga daar nooit meer heen". "Uitgescheurd" ‼
Stuk voor stuk horror-verhalen. Psycho, The Texas Chainsaw Massacre en
SAW-deel- 1-tot-en-met-14 zijn er niks bij. Mijn vrienden waren al geweest en ze
kwamen allemaal terug om Najib Amhali's traumatische ervaring te bevestigen. En
met mijn naaldenfobie en angst voor pijn, bloed en vooral grote wattenstaafjes,
was het niks voor mij, zo'n vreselijke SOA-test.
Ik was nog niet eerder
geweest. Niet alleen door de angst die mij door iedereen werd aangepraat, ik had
er ook nooit een reden voor. Nergens pijn, rare vlekken of vieze afscheiding en
ik draag niet de bijnaam 'het matras van Amsterdam'. Maar omdat zelfs ik niet
helemaal celibatair leef werd het misschien toch maar eens tijd voor een
preventieve check. En na de zoveelste waarschuwing op een door de GGD gecrasht
feestje en het lezen van de zoveelste folder achterin de gaykroeg, besloot ik
toch maar te gaan.
En zo vond ik mezelf op een woensdagmiddag terug in de
kille wachtkamer van de GGD, gelukkig bijgestaan door een goede vriend. Met
knikkende knieën zat ik daar en ik denk dat als je tegen mij begon te praten er
op dat moment niet veel meer dan een raar gegiechel uit mijn mond zou komen. Ik
ben niet snel zenuwachtig voor iets, maar de gedachte dat ik naakt voor een
vreemde man (of vrouw) zou moeten gaan staan terwijl hij met naalden en enorme
wattenstaafjes in mij gaat lopen prikken, stemde mij niet echt
vrolijk.
Tegenover mij lagen folders waarin stond dat je als homoseksueel
toch écht ieder half jaar naar de GGD moet gaan om je te laten testen. Maar met
mijn naaldenfobie is mijn jaarlijkse griepprik al een heel gedoe: een week van
tevoren lig ik al nachtenlang wakker. Laat staan zo'n SOA-test waarbij er naast
naalden ook nog eens andere dingen je lichaam in worden geprikt op plekken waar
normaal geen dokter of wattenstaafje bij in de buurt komt.
Nadat mijn
nagels al meer dan drie keer afgebeten waren, ik nat was van het zweet en ik de
hand van de vriend die mee was had fijn geknepen, werden we opgeroepen. Met
trillende benen liep ik het dokterskamertje in en ging zitten. Terwijl ik
rondkeek op zoek naar de plekken waar de naalden en de 35-cm lange
wattenstaafjes waren verstopt begon de GGD-meneer de procedure uit te leggen. En
bij ieder woord wat uit zijn mond kwam, voelde ik me meer en meer
opgelucht.
Ik mocht mijn kleren aanhouden en de wattenstaafjes, die
kleiner waren dan de gemiddelde wattenstaaf in de badkamerkastjes bij mensen
thuis, mocht ik zelf gebruiken. Door deze opluchting merkte ik niet eens dat de
man al bezig was een buisje bloed af te nemen en had ik geen mogelijkheid meer om de dramaqueen uit te hangen met mijn naaldenfobie. Binnen tien minuten stond ik weer op de stoep, zonder pijn of enorme wattenstaafjes, maar met gratis condooms !!
Na deze ervaring kan ik iedereen aanraden om een keer gezellig
SOA's te gaan testen. Doe het wel bij de GGD, bij de SOA Kliniek krijg je
namelijk wel een full-body check met wattenstaafjes die groter zijn dan die in
mijn nachtmerries, de avond voor mijn eigen SOA-test. Een ander voordeel van de
GGD is dat jullie niks hoeven te betalen. Homo's en hoeren mogen namelijk
gratis.
Pim Lammers
bron: KamKrant.nl
