Jane Ward | Hoe mannen seks met elkaar kunnen hebben zonder Homo te zijn

Het nieuwste boek van Jane Ward, Not Gay: Sex Between Straight White Men, richt zich op de "No Homo"-cultuur, en onderzoekt de manieren waarop heteroseksuele mannen hun seksuele gevoelens voor andere mannen verkennen, verklaren en goedpraten.

Elk hoofdstuk van het boek verkent een andere manier waarop de hedendaagse maatschappij seks tussen heteromannen probeert te normaliseren: ontgroeningsrituelen in het leger en studentenverenigingen, seksuele exploratie tussen tienerjongens op zomerkampen en schoolreisjes, en de "situationele homoseksualiteit" van matrozen op zee, bijvoorbeeld. Volgens Jane Ward wordt het vrouwen tegenwoordig toegestaan om meer seksueel vloeibaar en "open" te zijn dan mannen, en wordt dat zelfs steeds vaker van ze verwacht. Maar heteromannen worden over het algemeen gezien als het toonbeeld van onze seksueel normatieve cultuur, met een onveranderlijke en eenduidige seksuele voorkeur en een slecht verhulde walging van elke andere vorm van seksualiteit.

Ward besteedt vooral aandacht aan de manieren waarop heteromannen hun seksuele ervaringen met andere mannen voor zichzelf en anderen proberen goed te praten. Ze noemt de meest voorkomende excuses die worden gebruikt om zulke acties "uit te leggen". Seksueel contact tussen mannen wordt bijvoorbeeld vaak gezien als een vorm van heteroseksuele bonding, als de deenemers maar luid genoeg roepen hoe walgelijk de activiteit is (denk aan sporters en leden van studentenverenigingen die "gedwongen" worden om dingen in elkaars anus te steken – iets dat vaak voorkomt in Not Gay). Ze wijst er echter ook op dat veel heteromannen openlijk hun afschuw voor vrouwenlichamen uiten, en dat walging en verlangen dus naast elkaar in hetzelfde moment kunnen bestaan.

Ward probeert niet te beargumenteren dat deze mannen "eigenlijk" homo of biseksueel zijn (hoewel dat in sommige gevallen waarschijnlijk wel zo is). Haar punt is dat wat deze mannen "niet gay" maakt niet hun daden of de ingewikkelde en tegenstrijdige emoties zijn die daarbij komen kijken, maar hun toewijding aan een heteroseksueel, normatief leven. Dezelfde gedragingen en gevoelens die deze mannen vertonen, zouden bij iemand die minder waarde hecht aan normaliteit kunnen leiden tot het ontstaan van een homoseksuele, biseksuele of queer identiteit.

                               

       
                                   
We belden met Ward om te praten over seksualiteit, normatieve cultuur, "bro-jobs", aftrekkringetjes, en andere rituelen die heteromannen hebben bedacht om 'ongestraft' aan elkaars pik te kunnen zitten.

Wat bewoog je ertoe een boek te schrijven over heteromannen die homoseks hebben ?! 
Toen ik nog in de twintig was ging ik nog wel eens met mannen uit, en een van die mannen vertelde me een keertje over de "elephant walk," een berucht ritueel bij Amerikaanse studentenverenigingen. Het komt er in het kort op neer dat mannen in een kringetje rondlopen, en de penis van de man achter zich vasthouden, en hun duim in de kont van de man voor zich steken. Dit was een totaal heteroseksuele man, en een echte macho, die ik al jaren kende, en ik dacht alleen maar: Hoe heb je dat voor jezelf goedgepraat toen je daaraan meedeed ?! Dus ik raakte al vijftien of twintig jaar geleden geïnteresseerd in deze kwestie, en toen begon ik om me heen steeds meer bewijs te zien dat heteromannen regelmatig intiem fysiek contact met elkaar hebben, en dat niet per se zien als seksueel.

Ik kan me voorstellen dat veel mensen zeggen: "Die mannen durven gewoon niet uit de kast te komen". 
Absoluut. Ik denk dat seksuele praktijken nog steeds zo nauwlettend in de gaten worden gehouden en moreel beladen zijn, dat veel mensen – inclusief LGBT's – zich het meest op hun gemak voelen bij seks als het in een duidelijk afgebakend hokje past en relatief voorspelbaar is. Ik denk dat mensen daarom graag geloven dat er drie seksuele geaardheden zijn: hetero, homo en bi, en dat het idee dat we geboren worden met een vastliggende geaardheid steeds populairder wordt. Elke seksuele activiteit die ingewikkelder is dan dat, of die niet in een van die hokjes past wordt gezien als een bedreiging.

Ik heb veel berichten gekregen van biseksuele mensen, die het boek denk ik niet hebben gelezen, maar alleen de titel zagen, en vinden dat Not Gay bijdraagt aan de ontkenning van biseksualiteit in de maatschappij. Maar zoals ik het zie is biseksualiteit een duidelijke en belangrijke queeridentiteit. Dus ik zie niet waarom we mannen in dat bi-hokje zouden moeten duwen als zij zichzelf zien als heteroseksueel, ze volledig gericht zijn op heteronormativiteit en ze het lichamelijke contact dat ze met andere mannen hebben niet eens echt zien als seksueel. Waarom zou ik hen tot de queergemeenschap willen rekenen ?! Door te zeggen dat ze biseksueel zijn omdat ze seksueel contact met mannen en vrouwen hebben, reduceer je biseksualiteit van een genderidentiteit tot een technische beschrijving van seksuele handelingen. Ik zie biseksualiteit als breder dan dat.

Je beschrijft in je boek dat voor de opkomst van identiteitspolitiek en labels als 'hetero' en 'homo' mannen die zichzelf als "seksueel normaal" zagen, vaak meer vrijheid hadden om seks te hebben met andere mannen, omdat daar niet automatisch een etiket als "homo" of "bi" op werd geplakt. Betekent dat dat heteromannen vroeger meer homoseks hadden ?! 
Historicus George Chauncey heeft daar een geweldig boek over geschreven dat Gay New York heet. Ik kan me nog een interview met een homoman herinneren dat daarin staat, waarin hij zegt: "Het was echt jammer toen de homorechtenbeweging mensen begon te pushen om uit de kast te komen, omdat dat betekende dat heteromannen veel minder bereid waren om seks met ons te hebben". Opeens had het allerlei consequenties voor je identiteit als je seks had met een andere man.

Ik denk dat we nu weer in een tijdperk zitten waarin dit allemaal aan het veranderen is, omdat er een enorme druk is van de mainstream om alle homo's en lesbiennes te normaliseren en assimileren, bijvoorbeeld door het homohuwelijk. Ik denk dat we in Amerika zullen zien dat naarmate homoseksualiteit en homoseksuele seks steeds meer genormaliseerd wordt, de gemiddelde Amerikaan er steeds minder van zal walgen. Daardoor zal er meer ruimte komen voor mannen om deel te nemen aan homoseksuele activiteiten zonder dat ze hierdoor hun hele identiteit hoeven te heroverwegen. Maar dat betekent niet dat de scheidslijn tussen wat gezien wordt als normaal en abnormaal opeens verdwijnt, want die verschuift constant. Ik denk dat je nu bijvoorbeeld een "goede homo" of een "slechte homo" kan zijn in onze maatschappij. Of je bent een getrouwde homo met kinderen die ergens in een nette woonwijk woont, en dat is goed, of je loopt nog steeds rond in een leren broek en duikt regelmatig een darkroom in ofzo, en dat is dan slecht. Ik denk dat we zien dat de cultuur zich altijd een beetje aanpast op manieren die misschien op vooruitgang lijken, maar dat niet altijd zijn.

Zie ook:  Heteromannen die seks hebben met Transgender vrouwen  /  Ik stond een nachtje als man achter een raam op de Wallen

bronnen: Vice.com / YouTube.com